بسیاری از شهرهای امروزی ما علی‌رغم تاریخچه‌ی طولانی‌یی که دارند، به دلایل مختلف ( اعم از تغییر سیاست حکومت‌ها، جنگ‌ها و ویرانی‌ها، خشکسالی‌ها و مسائلی از این دست) حیات خود را از دست می‌دهند و شهری در کنار آن‌ها یا در همان محدوده پا به عرصه‌ی وجود می‌گذارد. بوشهر نیز با وجود چنین پیشینه‌ی طولانی، شهری است که قدمت آن به حدود سیصد سال پیش باز می‌گردد. ابومهیری، پسر یکی از ملوانان نادر شاه بوشهر را پایه‌گذاری کرد، چرا که نادرشاه قصد داشت نیروی دریایی قدرتمندی تشکیل دهد و بدین منظور نیازمند شهری بود تا از آن به عنوان پایگاه و مقر نیروی تازه تاسیس خویش استفاده کند.
بوشهر امروز گرچه بخش زیادی از بافت تاریخی خود را از دست داده و مورد بی‌مهری‌های فراوان قرار گرفته ، با این حال هنوز هم بندری مهم است. بوشهر یکی از دروازه‌های مهم برای مبادلات تجاری و ارتباط با آب‌های جهانی از طریق خلیج فارس است و به دلیل جای‌دادن تنها نیروگاه اتمی ایران، از حساسیت بسیار بالایی برخوردار است. پایگاه ششم شکاری بوشهر محل استقرار جنگنده‌های استراتژیک اف14 تامکت است و خلبانان شجاع این نیرو، به حراست از آسمان ایران اسلامی در مقابل تهدیدهای هواگردهای آمریکایی مشغول‌اند. در سال‌های دفاع مقدس نیز این دلاوران پایگاه نیروی هوای بوشهر بودند که در کنار سایر پایگاه‌ها وظیفه‌ی اصلی حفاظت از ناوگان نفت‌کش‌ها را در مقابل جنگنده‌ها و بالگردهای بعثی بر عهده داشتند و در این راه سر سوزنی فروگذاری نکردند. شهدایی چون سید جلال توکلی که اولین شهید نیروی هوایی نیز محسوب می‌شود و علیرضا یاسینی که در سال‌های پس از جنگ بر اثر سانحه‌ی هوایی به مقام شهادت دست یافتند، از افتخارات بوشهر و نیروی هوای فداکار آن هستند که بر نقش بی‌بدیل این غیور مردان در دفاع از میهن صحه می‌گذارند.